Auberville
Door: Christa Bongertman
Blijf op de hoogte en volg Christa
02 Juni 2018 | Frankrijk, Houlgate
Bonjour!
Vandaag was het zaterdag, mijn vrije dag!
Omdat ik me niet echt fit voelde gisteren was mijn plan om rustig naar Auberville te fietsen en daar naar het strand te gaan om fossielen te zoeken.
Ik leende een fiets van de camping en begon aan mijn reis van 2,3 km.
Maar die was veel zwaarder dan ik had verwacht!
Het was constant de berg op fietsen op een drukke weg waar de auto's 70km/u reden.
Toen ik even een korte pauze nam en langs de weg stond, zag ik een aantal wielrenners puffend voorbij fietsen, zelfs zij hadden er moeite mee.
Volgens Maps Navigatie was de tocht ongeveer 20 minuten, maar ik heb er meer dan een uur over gedaan om in Auberville te komen, en vanaf daar moest ik het strand nog zien te vinden.
Maar dat was moeilijker dan ik dacht. Steeds kwam ik uit bij doodlopende wegen of privéterreinen. Na lang rondfietsen ben ik een receptie binnengestapt van een camping, hier heb ik gevraagd hoe ik op het strand kon komen. Maar niemand sprak Engels, op een paar woordjes na. Ze probeerde me te vertellen dat het gevaarlijk was en dat er geen toegang was tot het strand.
Maar omdat ik de zee steeds kon zien wou ik het niet opgeven, dus zocht ik verder. Toen kwam ik langs een klein paadje waar de naam van het strand naast stond, en ik vroeg aan twee kinderen die hier aan het spelen waren of ik bij het strand kon komen. Gelukkig spraken zij wel Engels, en ze zeiden dat ik het pad te voet moest volgen en dat ik dan bij het strand uit zou komen.
Dus daar ging ik: in mijn roze bloemetjesjurk eindelijk op weg naar het strand!
Het begon met een paadje wat leek op een leeg riviertje, daarna ging het over in een bos, wat vervolgens veranderde in een weiland met hoog gras en veel bloemen.
Helaas liep het paadje steeds verder van de zee af en kwam ik uit bij een modderig pad, dus besloot ik terug te gaan.
Een uur later kwam ik weer bij mijn fiets aan en begon ik aan de terugreis.
Nu klopte die 20 minuten wél, doordat de weg nu bergafwaarts ging, sjeesde ik met een noodgang de weg af.
’s Avonds had ik afgesproken met Iris, Esther en Lia (zij doen receptiewerk en schoonmaakwerkzaamheden) dat we naar een pizzeria in Houlgate zouden gaan. Uiteindelijk zaten we om half 9 in het restaurant, omdat zij pas laat klaar zijn met werken. Maar gelukkig eten ze in Frankrijk erg laat waardoor we nog genoeg tijd hadden om rustig te kunnen eten.
Tijdens het wachten kregen we een gratis broodmandje en twee zakjes soepstengels.
De pizza’s waren al heel snel klaar en het was echt heerlijk!
Vandaag was het zaterdag, mijn vrije dag!
Omdat ik me niet echt fit voelde gisteren was mijn plan om rustig naar Auberville te fietsen en daar naar het strand te gaan om fossielen te zoeken.
Ik leende een fiets van de camping en begon aan mijn reis van 2,3 km.
Maar die was veel zwaarder dan ik had verwacht!
Het was constant de berg op fietsen op een drukke weg waar de auto's 70km/u reden.
Toen ik even een korte pauze nam en langs de weg stond, zag ik een aantal wielrenners puffend voorbij fietsen, zelfs zij hadden er moeite mee.
Volgens Maps Navigatie was de tocht ongeveer 20 minuten, maar ik heb er meer dan een uur over gedaan om in Auberville te komen, en vanaf daar moest ik het strand nog zien te vinden.
Maar dat was moeilijker dan ik dacht. Steeds kwam ik uit bij doodlopende wegen of privéterreinen. Na lang rondfietsen ben ik een receptie binnengestapt van een camping, hier heb ik gevraagd hoe ik op het strand kon komen. Maar niemand sprak Engels, op een paar woordjes na. Ze probeerde me te vertellen dat het gevaarlijk was en dat er geen toegang was tot het strand.
Maar omdat ik de zee steeds kon zien wou ik het niet opgeven, dus zocht ik verder. Toen kwam ik langs een klein paadje waar de naam van het strand naast stond, en ik vroeg aan twee kinderen die hier aan het spelen waren of ik bij het strand kon komen. Gelukkig spraken zij wel Engels, en ze zeiden dat ik het pad te voet moest volgen en dat ik dan bij het strand uit zou komen.
Dus daar ging ik: in mijn roze bloemetjesjurk eindelijk op weg naar het strand!
Het begon met een paadje wat leek op een leeg riviertje, daarna ging het over in een bos, wat vervolgens veranderde in een weiland met hoog gras en veel bloemen.
Helaas liep het paadje steeds verder van de zee af en kwam ik uit bij een modderig pad, dus besloot ik terug te gaan.
Een uur later kwam ik weer bij mijn fiets aan en begon ik aan de terugreis.
Nu klopte die 20 minuten wél, doordat de weg nu bergafwaarts ging, sjeesde ik met een noodgang de weg af.
’s Avonds had ik afgesproken met Iris, Esther en Lia (zij doen receptiewerk en schoonmaakwerkzaamheden) dat we naar een pizzeria in Houlgate zouden gaan. Uiteindelijk zaten we om half 9 in het restaurant, omdat zij pas laat klaar zijn met werken. Maar gelukkig eten ze in Frankrijk erg laat waardoor we nog genoeg tijd hadden om rustig te kunnen eten.
Tijdens het wachten kregen we een gratis broodmandje en twee zakjes soepstengels.
De pizza’s waren al heel snel klaar en het was echt heerlijk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
